Selam, ben kimse. Mutsuz bir hayatım, kişiliksiz bir vücudum, içi boş ve sıkıcı olan bir beynim var. Sadece mutlu olmak istiyordum, çok şey istememiştim. Bir kızın elini tutabilmeyi, onunla harika vakitler geçirmeyi istemiştim. Ama hiç biri olmadı, Tanrı mı beni dışladı, yoksa hayat mı, bilemedim. Arkadaşlarımın kız arkadaşlarını dinlemekten, izlemekten sıkılmıştım artık, öyle bir yere gelmiştim ki ölmek istiyordum sadece. Yakın arkadaşlarımın beni arkamdan bıçaklamasına şaşırmıyordum artık, kızların, herkesin.. Öldürmek ya da unutmak istiyordum onları, her şeyi. Gerçekleşemeyecek olan şeylerin hayalini bile kurmaktan korkar oldum artık, lanet olsun insanlığa, her şeye… Hislerim ve duygularım beni esiri altına almıştı, elim kolum bağlıydı. Aşk denen zırvalığı bizzat ben öldürmek istiyordum, ama o da imkansızdı. Ölümden başka ne kaldı ki geriye ? İntihar etmemek için başka bir sebep mi kaldı ? Hayır ki yine hayır.
Gelecek, huzur, mutluluk.. Artık bunlar bana gülünç geliyor, saçmalık geliyor adeta.
Öleyim de, siz de, ben de kurtulayım bu kahrolası hayattan.
24/12/2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder