Merhaba, ben Deniz. Size biraz hayatımdan bahsetmek istiyorum. Hayatımın büyük bir kısmını Psikolojimle uğraşarak geçiriyorum. Durduk yere moral bozuntusu, Panik bozukluklarım zaten beni bitirmeye yetiyor da artıyor. Her şey den git gide sıkılmaya başlıyorum. Mastürbasyonlardan, konuşmalardan, istediğim bazı şeylerin gerçekleşmemesinden, psikolojik sorunlarım derken, Ölüyorum. Daha bir kaç gün önce babamın bana ehliyetimi aldıktan sonra bir Motosiklet alacağını söylemişti, hatırladığım kadarı ile. Ancak bugün, bana motor alamayacağını söylemesi zaten beni öldürdü. Ne hayaller kurmuştum alacağımız olan motor ile… ancak hepsi geri de kaldı. Psikoloğa şiddetli bir şekilde ihtiyacım var, gidemiyorum. Babamın yaptığı geçiştirmeler ve lagalugalar derken gırtlağına bıçağı sokasım gelmiyor değil. Zaten kafam yerinde değil, bir de bu tür isteklerimin hayal kırıklığı ile sonuçlanması beni iyice psikopatlaştırıyordu. Kızlar, sahte kimseler. Serviste ki herkes mutlu mesela. Oyun oynuyorlar, konuşuyorlar derken hayattan zevk alarak yaşadıklarını fark ettim. Peki ben neden böyle idim ? Çünkü onlardan birisi olmak istemiyordum. Ben bendim, onlar neyse o. Peki bu hisler peşimi bırakacak mı ? Hayır, Beni esir aldıkları doğrudur, bundan da bir kurtuluş yoktur. Sonunda kendimi öldüreceğim kesin gibi. Geleceğim hakkında da hiç iç açıcı şeyler düşündüğümü hatırlamıyorum. Hep karanlık, bağırıklar derken, bana, “senden adam olmaz oğlum” bakışlarını şimdiden seziyorum sanki. Babamın benden ümidi yok. Gözlemlediğim kadarıyla böyle. Ciddi söylüyorum, baktım bir şey olamadım veya olamıyorum, ilk ve son kez İntihar’a başvuracağım. Bu Dünya’dan kendimi kurtaracağım. İnancıma göre cayır cayır yanacağım ama bu pekte umurumda gibi değil.
01/09/2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder