2 Temmuz 2017 Pazar

Hareketsiz Gezgin


Karanlık bir sokakta yürüyordum umutsuzca, nerede olduğum yada neden burada olduğumdan haberim yoktu. Sokak bomboştu, ağzımdan duman çıkıyordu demekki hava soğuktu ama hissetmiyordum. İçimdeki karamsarlık ile savaşmaktan bıkmıştım, neden vardım bu dünyada bilmiyordum, yürüyordum sadece boş boş yürüyordum. Önüme engel çıktı pes ediyordum bu sokakta, daha sonra gözümü açıp kapadığımda engel yok oluyordu. Kahretsin sanırsam o engelleri ben koyuyordum, belkide hayat bana el uzatıyordu ama ben karamsarlığıma inanıp o eli geri çeviriyordum. Siktir, sokakta bir kız gördüm, neden sadece ikimiz vardık bu sokakta. Şuan bana bakıyor, neden bakıyorsun diye sormak geliyor içimden ama soramam, cesaretim yok. Ona doğru yaklaştım, yaklaştım ama o benden kaçtı yada ben öyle hissettim. Önüme bir engel gelene kadar devam ettim yoluma, kulağımda çalıyordu müzikler, dur bir dakika bu müzik değildi. ‘’Güven bana’’ diyordu aklım bana ‘’yalnız daha iyiyiz’’ ama ben değildim dedim kendi kendime, acı cekiyordum, kimse beni sevmiyordu, varlığımdan bile haberleri yoktu, duyurmak istiyordum kendimi ne kadar dünyadan nefret etsemde duyurmam lazımdı kendimi. Ağlamaktan gözlerim şişiyordu hergün, içten içe ağlıyordum her gün, belki bu kız benim tek dostum, eşim, sevgilim olacaktı ama sonuçta ben yalnız bir insanım, sevgiden yoksun, aşktan yoksun, herşeyden yoksundum ben, ben buyum diyordum kendime, kimsesiz bir insanım ben. Ölüm bile beni kabul etmiyor, bu kızmı beni kabul edicek, dur bir dakika, ya bu kız’da benim gibiyse, ona doğru yürümeye devam etmeliyim, tek umudum o kız benim. Yürüdüm, yürüdüm, durmadan yürüdüm. Yanına yaklaşmama az kalmıştı, havanın soğunu şimdi hissetmeye başlamıştım, ellerimi trençkotu’mun ceblerine soktum. Hala bana bakıyordu, kimdi acaba bu kız, beni anlayabilecek birisimiydi, umarım öyledir, yoksa bugünde yapacağım iş belliydi, ‘’Ağlamak’’. Yaklaştım artık ona, ellimi uzatsam, dokunacak mesafedeydim ama o arkasını döndü şimdi gidiyordu, ‘’Bekle, umudum gitme lütfen’’ dedim arkasından, ama hala gidiyordu. Sislerin içine doğru yürüdü ve kayboldu, sonsuza dek yoktu artık. Benim içinde son umudum gitmişti, o kız benim son umudumdu...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumlar

Bize fikirlerinizi bildirin.

Ad

E-posta *

Mesaj *